Od początku 2005r urząd miasta st. Warszawy za
prezydentury Lecha Kaczyńskiego pod przewodnictwem dyrektora biura
nieruchomości pana Draby rozpoczął masowe składanie pozwów przeciwko
Warszawiakom.
Podyktowane to było 60-letnim zaniedbaniem uregulowaniem
spraw dekretów samozwańczych organizacji przestępczych działających w Polsce w
latach 1944-1989 PKWN. Rażące zaniedbania lat poprzednich potęgował ogromny
bałagan przerośniętej i wymienianej, co kilka lat administracji miejskiej.
Przyśpieszone pozwy wynikały też z zbliżającego się
terminu zasiedleń upływającym 02-11.2005 (termin ten jest ostatnio negowany
przez sądy a wypada on podobno w maju 2005r.więcej na stronie Jerzego Owczarka
w linkach –przypis autora z dnia 26-10-2006) . Zasiedzenie, czyli prawo
własności nabywa się z mocy prawa poprzez długoletnie 20, 30 lat posiadanie
nieruchomości, przy braku zainteresowania właściciela.
Jednakże jak pokazały ostatnie wyroki, sąd niekiedy w przypadkach przedwojennych właścicieli stwierdzał zasiedzenie w dobrej wierze w latach 60 tych.
Z uwagi na brak rozpoznania wniosku b. właściciela o
przyznanie użytkowania wieczystego czy zwrot jak również postępowanie o
zasiedzenie sąd sprawy miasta o wydanie nieruchomości zawieszał. Również znany
ze słyszenia jest wniosek osoby b. właściciela o zawieszenie postępowania do
czasu wydania ustawy reprywatyzacyjnej, do czego się podobno sąd przychylił.
Brak jednolitego systemu komputerowego ewidencji
gruntów, powoduje, iż brakuje danych o właścicielach, użytkownikach, przez co
miejska kasa jest pozbawiana wielu należnych opłat.
Przypadki niszczejących domów, których właściciel
jest nieznany lub nie żyje nie są odosobnione.
Niemniej jednak miasto zażądało od ok. 2 tyś
Warszawiaków, aby wydało im nieruchomość, która według prawa radzieckiego
należały do miasta.
Równie dobrze można było by
stosować wobec Warszawiaków prace przymusowe stosowane według obowiązujących
rozporządzeń (bo nie uchylone) i przepisów Niemieckich okupantów.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W dniu 19 października 2006 r. odbyła się II część
LXXXIII Sesji Rady m.st. Warszawy.
Podjęta zostały podana niżej uchwała dla rugowców.
Poważne zastrzeżenia może budzić sformułowanie :”
Warunkiem niezbędnym do przeprowadzenia w/w procedury jest przeznaczenie
nieruchomości do zbycia” . Oznaczać to może, że prezydent niektórym sprzeda a
innym niekoniecznie. Preferowane było by raczej oddanie, skradzionej własności,
a nie sprzedaż i to niektórym, którzy mają dojścia albo zapłacą łapówki. Takie
niejasne postępowanie i niezdrowe zasady, rodzą zazwyczaj patologie korupcji i
niejasne układy. Np. koledze Szymborskiemu już zapowiedziano, iż nie otrzyma od
miasta swojej własności, w której mieszka a rodzice nabyli przed wojną, bo
miasto ma plany inwestycyjne co do jego terenu a jego samego już próbuje
eksmitować. Dodać należy, iż miasto nie poczuwa się do odszkodowania czy mienia
zamiennego.
Sprzedawanie nam, naszych domów wskazuje na paserskie
podejście urzędu miasta. Przypomnę, iż przyznaje się użytkowanie wieczyste a
nie własność. Ograniczono przekształcenie jego we własność w ustawie o
przekształceniu, oraz niejasne i niejednolite opłaty za czynsz symboliczny dla
dekretoców zostały uznane za niezgodne z prawem przez WSA I SA/Wa
1500/06 z dnia 19 października 2006 r.
Uchwała Nr …………..
Rady miasta stołecznego Warszawy
z dnia ……………… roku
w sprawie
bonifikat przy oddawaniu w użytkowanie wieczyste nieruchomości na rzecz
poprzednich właścicieli lub ich spadkobierców
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 73 ust. 3 w związku z art. 68 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) - Rada m.st. Warszawy uchwala, co następuje:
§ 1
Wyraża się zgodę na udzielenie bonifikaty w wysokości 99% od pierwszej opłaty z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości zabudowanych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe, stanowiących własność m.st. Warszawy na rzecz poprzednich właścicieli, będących osobami fizycznymi, lub ich spadkobierców, którzy pomimo utraty prawa własności tych nieruchomości przed dniem 5 grudnia 1990 r., nadal je posiadają w całości bądź w części.
§ 2
Bonifikata, o której mowa w § 1, może być udzielona, jeżeli zapłata pierwszej opłaty z tytułu oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpi jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste, a koszty związane z przygotowaniem nieruchomości do zbycia, obejmujące w szczególności koszty wyceny nieruchomości zlecanej przez m.st. Warszawę, a także koszty opłat notarialnych i sądowych, poniesione zostaną przez ubiegających się o nabycie tego prawa.
§ 3
Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi m.st. Warszawy
§ 4
Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego.
§ 5
Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Przewodniczący
Rady m.st. Warszawy
Witold
Kołodziejski
U Z A S A D N I E N I
E
W
wyniku działania dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i
użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. 50 poz. 279) wszelkie
grunty położone w granicach przedwojennej Warszawy przeszły na własność gminy
m. st. Warszawy. Dotychczasowy właściciel lub jego spadkobierca mógł w ciągu 6
miesięcy od dnia objęcia w posiadanie gruntu przez gminę zgłosić wniosek o
przyznanie prawa wieczystej dzierżawy z czynszem symbolicznym lub prawa
zabudowy za opłatą symboliczną. Obejmowanie w posiadanie przez gminę m. st.
Warszawy gruntów, następowało w drodze ogłoszeń Zarządu Miejskiego m. st.
Warszawy, podanych do publicznej wiadomości przez zamieszczenie w organie
urzędowym Zarządu Miejskiego i w jednym z poczytnych pism codziennych
wydawanych w Warszawie oraz przez rozplakatowanie.
Skomplikowana
sytuacja powojenna spowodowała, iż wielu byłych właścicieli nie mogło złożyć
wniosku w trybie art. 7 dekretu. W wyniku drugiej wojny światowej, a w
szczególności Powstania Warszawskiego wielu właścicieli warszawskich
nieruchomości zginęło, zostało wywiezionych do obozów koncentracyjnych lub
rozproszyło się po kraju, całej Europie czy innych państwach - podobny los
spotkał spadkobierców tych właścicieli. Dopiero po latach część właścicieli czy
ich spadkobierców zaczęła powracać do stolicy, co uniemożliwiło terminowe
składanie wniosków o zwrot nieruchomości.
Przedmiotowa
uchwała obejmie grunty przejęte w wyniku działania cyt. dekretu stanowiące własność m. st. Warszawy, zabudowane
budynkami mieszkalnymi i będące nadal w posiadaniu byłych właścicieli lub ich
spadkobierców. Obecnie miasto st. Warszawa wystąpiło w stosunku do posiadaczy
również w/wym. o wydanie gruntu z uwagi na nieudokumentowanie praw własności do
nieruchomości. Z wyżej opisanych powodów etycznie wątpliwe byłoby usuwanie
byłych właścicieli lub ich spadkobierców z gruntu, a ponadto w przypadku
ewentualnej windykacji wiązałoby się z koniecznością przydzielenia im lokali
zastępczych. Stąd rozsądnym rozwiązaniem jest zbycie na rzecz posiadaczy
gruntów miejskich – poprzednich właścicieli lub ich spadkobierców – danej
nieruchomości za symboliczną opłatą.
Uchwała
jest kolejnym aktem prawa miejscowego przyjętym przez Radę m. st. Warszawy (po Uchwale
Nr LII/1361/2005 Rady m. st. Warszawy z dn. 19 maja 2005 roku w sprawie
wyrażenia zgody na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawierania umów
dzierżawy niektórych nieruchomości dekretowych oraz o kierunkach działania
Prezydenta m. st. Warszawy w zakresie gospodarowania tymi nieruchomościami)
regulującym prawa do nieruchomości na rzecz posiadacza gruntów stanowiących
własność m. st. Warszawy.
Ustawa
z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261 poz.
2603 z późn. zm.) daje możliwość udzielenia bonifikaty przez Radę miasta stołecznego
Warszawy w drodze uchwały, w przypadku zbycia nieruchomości (sprzedaży bądź
ustanowienie prawa użytkowania wieczystego) na rzecz poprzednich właścicieli
lub ich spadkobierców. Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 4 oraz art. 73. ust. 3
w/wym. ustawy właściwy organ może udzielić za zgodą, odpowiednio wojewody albo
rady lub sejmiku, bonifikaty od pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia
użytkowania wieczystego, jeżeli zbycie następuje na rzecz poprzedniego
właściciela lub jego spadkobiercy /…/.
Postępowanie
związane z przeznaczeniem nieruchomości do zbycia wszczynane będzie w
porozumieniu z zainteresowanymi nabyciem posiadaczami nieruchomości. Warunkiem
niezbędnym do przeprowadzenia w/w procedury jest przeznaczenie nieruchomości do
zbycia (zarządzenie Prezydenta m. st. Warszawy). Proponowane rozwiązanie
stanowi najmniej uciążliwą i prawnie dopuszczalną drogę do odzyskania gruntów
przez poprzednich właścicieli lub ich spadkobierców, którzy nadal są w
posiadaniu gruntu stanowiącego własność m. st. Warszawy i nie mogą uregulować
praw do gruntu w innych trybach.
Kompleksowo
problem gruntów warszawskich może uregulować tylko ustawa sejmowa. W ubiegłym
roku opracowany został przez Prezydenta m. st. Warszawy projekt ustawy „o reprywatyzacji nieruchomości warszawskich
oraz rekompensatach i odszkodowaniach za niektóre nieruchomości warszawskie
przejęte przez państwo”. Z uwagi na złożoność problemów związanych z tzw.
dekretem Bieruta obecnie w Ministerstwie Skarbu prowadzone są konsultacje i uzgodnienia nad tym
projektem. Rada m. st. Warszawy w ramach swoich kompetencji tą uchwałą reguluje
najtrudniejszy i najbardziej nabrzmiały problem tj. umożliwia nabycie prawa
użytkowania wieczystego tym z pośród dawnych właścicieli lub ich spadkobierców,
którzy nadal pozostają na gruncie stanowiącym własność przedwojenną.
Poniżej list od pana koordynatora Słuchożebrskiego.
Drugi list od pana koordynatora Słuchożebrskiego Zbysława.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
List–dekret Biureta ( - autor Artur Górski (PIS) z W-wy jest posłem na sejm ,ale powiedział, że prezydent od 5 miesięcy (jest już
czerwiec 2006r) nie odpisał mu jeszcze ten list)
Warszawa 15.01.2006r.
Zorganizowane
z inicjatywy Przewodniczącego Samorządu Żoliborza Dziennikarskiego Aleksandra
Oleśniewicza ze współudziałem Ryszarda
Billa.
Pełnomocnik
prezydenta pan Słuchożebrski na spotkaniu z
150-cioma mieszkańcami dnia 09.12.2005 zorganizowanego z inicjatywy
Przewodniczącego Samorządu Żoliborza Dziennikarskiego Aleksandra
Oleśniewicza, powiedział, że zgodnie z okólnikiem NR
5/2005 z 2 sierpnia 2005r (pkt1 ppkt b) prezydent LK nakazał mu zawieszać
postępowania o wydanie/odebranie własności
przedwojennym właścicielom. Osoby, które mają takie
przedwojenne (przed dekretowe) dokumenty własności
winny zgłosić się do urzędu. A urząd z własnej
inicjatywy zawiesi postępowanie sądowe.
Tylko do kiedy? Denerwowali się przedwojenni właściciele.
Skoro ustawy przywracającej ład prawno-właścicielski w
gruntach warszawskich od 17 lat, czyli od przemian
ustrojowych nie wydano.
Pełnomocnik
zapewnił, że urząd miasta opracowywuje projekt takiej ustawy, który trafi do sejmu z wniosku PiS- owych posłów, już
wkrótce.
Tel . pełnomocnika pana prezydenta do spraw regulacji
stanów prawnych 848-15-59
Poniżej zamieszczamy Bolszewickie
"umowy" dzierżawy swoich nieruchomości.
Jednak te bolszewickie umowy są tak
skonstruowane, iż można je wypowiedzieć w każdej chwili.
